حضرت ابراهیم ﵇

اسیر شدن لوط ﵇

در این وقت در کنعان جنگ آغاز شد. پادشاهان چهار حکومت سرزمینهای که به سمت مشرق کنعان قرار داشت، باهم اتفاق کردند و بالای شهرهای مرکزی زمین اطراف دریای اُردن حمله کردند، که شهرهای سدوم و عموره نیز شامل آن بودند. این پادشاهان تمام اموال و اجناس خوراکی شهرهای سدوم و عموره را به غارت بردند. برادرزادۀ اِبرام ﵇ لوط ﵇ را نیز که در سدوم زنده گی میکرد، اسیر کردند و تمام اموالش را هم با خود بردند.

یک شخص از جنگ موفق به فرار شد، خود را نزد اِبرام ﵇ رساند و حالت لوط ﵇ را برایش بیان کرد. اِبرام ﵇ در این وقت نزدیک آن درختان بلوط میزیست، که صاحبش مَمری از اَموریان بود. او ﵇ با مَمری و برادران وی اِشکول و عانِر اتحاد جنگی کرده بود. وقتیکه باخبر شد، برادرزاده اش لوط ﵇ را چپاولگران برده اند، از نوکران خود سه صد و هژده تن اشخاص ورزیده را جمع کرد و به طرف چپاولگران در حرکت شدند. پشت آنان رفتند تا اینکه در شهر شمالی «لایش» به آنها نزدیک شدند. اِبرام ﵇ اشخاص خود را به چند دسته تقسیم کرد. از طرف شب بالای چپاولگران حمله کرد و به فرار مجبور شان کرد. تا شهر «حوبا»، که طرف شمال دمشق موقعیت داشت، دنبال شان رفت. اِبرام ﵇ تمام اموال چور شده را از آنان گرفت. برادرزادۀ خود لوط ﵇ را نیز آزاد ساخت و تمام اموال، زنان و مردانی را که با وی برده شده بودند، دوباره با خود به طرف خانه های شان حرکت داد.

اِبرام ﵇ اینگونه پادشاهان چپاولگر را شکست داد و با همراهانش دوباره برگشت. در این وقت پادشاه سدوم برای استقبال وی ﵇ به منطقه یی به نام درۀ پادشاهان بیرون آمد. پادشاه اورشلیم ملک صدِق هم نزدش آمد، که در خدمت خداوند متعال امام بود و به ایشان مقداری نان و آب انگور داد. سپس برایش دعا کرد و گفت: خالق زمین و آسمانها خداوند متعال بالایت برکات نازل کند. حمد باد، بر خداوند متعال که دشمنان را به دست تو داده است.

سپس اِبرام ﵇ حصۀ دهم غنیمت را برای ملک صدِق داد.

بعد از این، پادشاه سدوم به اِبرام ﵇ گفت: اموال چور شدۀ شهر من از تو باشد، ولی فقط افرادم را برایم برگردان.

اِبرام ﵇ فرمود: مرا به خالق زمین و آسمانها ﷲ تعالی سوگند باشد، که از مال تو یک تار یا حتی یک بند چپلی را هم نخواهم گرفت. اگر نه، تو خواهی گفت، که اِبرام را من ثروتمند ساخته ام، ولی تنها آن مواد خوراکی را برایم ببخش که افرادم در راه خورده اند، و همچنان دوستانم عانِر، اِشکول و مَمری حصه های خود را بگیرند، چون آنان با من در جنگ همراه بودند.