حضرت موسی ﵇
فرمان خداوند ﷻ در بارۀ ادای قربانی
زمانیکه کسی در حضور من ارادۀ تقدیم قربانی را کند، از مواشی خود یک حیوان برای قربانی انتخاب کند و آنرا بیاورد. اگر کسی برای کفارۀ گناهان خود می آید، پس یک مواشی نر و بی عیب را به دروازۀ خیمة ﷲ بیاورد، تا من قبولش کنم. وی بخاطر نیت کردن بالای سر حیوان دست بگذارد. با این کار من این حیوان را منحیث گیرندۀ جزای شخص مذکور قبول خواهم کرد و کفارۀ گناهان وی ادا خواهد شد. بعد از این، حیوان را در حضور من حلال کند و سپس پسران هارون (امامان) این خون را در چهار کنار قربانگاه بپاشند، که در مقابل دروازۀ خیمة ﷲ موقعیت دارد.
به یاد داشته باشید که زنده گی مخلوقات جاندار در خونش نهفته است. از این خاطر من حکم تقدیم خون را در حضور خود کرده ام، تا کفارۀ گناهان شما شود. این که خون مایۀ زنده گی است، از همین خاطر خون وسیلۀ کفاره میگردد.
سپس آن شخص پوست حیوان قربانی شده را بکَشد و گوشتش را توته – توته کند. سپس پسران هارون بالای قربانگاه چوب بگذارند و آنرا آتش بزنند. توته های گوشت را با سر و چربی بالای چوب بگذارند، اما امامان قبل از سوختاندن، پاها و اعضای داخلی حیوان را با آب بشویند. سپس تمام گوشتش را بالای آتش بسوزانند. به این قربانی، قربانی سوخته میگویند، که نزد من خوشبویی دارد و سبب رضایتم میشود.