حضرت موسی ﵇

خیمۀ ملاقات الهی

در جریان سفر که بنی اسرائیل هر جا میپاییدند، موسی ﵇ یک خیمۀ خاص را از خیمه های دیگر کمی دور ایستاده میکرد. این خیمه، خیمۀ ملاقات الهی یاد میشد، زیرا مردم در این خیمه مشورۀ الهی به دست می آوردند. زمانیکه موسی ﵇ به طرف خیمه میرفت، تمام مردم تا آن زمان در دروازۀ خیمه های خود ایستاده میبودند، تا او ﵇ به خیمه داخل میشد. سپس آن ابر پایه شکل در دروازۀ خیمه فرو می آمد. بعد از آن در داخل ﷲ ﷻ با موسی ﵇ سخن آغاز میکرد. وقتیکه مردم در دروازۀ خیمه ابر را میدیدند، به سجده می افتیدند. ﷲ ﷻ با موسی ﵇ طوری مستقیم سخن میگفت، قسمیکه یک دوست با دوست دیگر خود سخن میگوید. وقتیکه موسی ﵇ از خیمه برمیگشت، معاون جوان وی ﵇ یوشع بن نون ﵇ نزد خیمه میماند.

یک روز موسی ﵇ به ﷲ ﷻ عرض کرد: خداوندا! تو به من حکم دادی که این مردم را به سرزمین وعده شده ببر، اما مرا به این نفهمانده ای، که در این سفر کی را با من همراه میسازی. خودت فرموده بودی، که تو منتخب خاص من هستی و بالای تو نظر لطف و عنایتم است. اگر به واقعیت نظر لطف و عنایتت بالایم باشد، پس اراده ات را برایم واضح بساز، تا ترا بهتر بشناسم و نظر لطف و عنایتت بالایم باقی بماند و اینرا هم در نظر بگیر، که این قوم منتخبت است.

ﷲ تعالی در جواب فرمود: درست است، موسی! با شما ذات جلال من همراهی خواهد کرد و برایت سکون خواهد داد.

موسی ﵇ عرض کرد: خداوندا! اگر در این سفر همراهی ذات جلال تو با ما نباشد، پس ما را اینجا بگذار. اگر همراهی تو با ما نباشد، پس مردم چطور بدانند که نظر لطف و عنایتت بالای من و قوم منتخبت است؟ این حمایت و همراهی تو است که من و قوم منتخبت را از تمام آن اقوام دیگر که بر روی زمین زنده گی میکنند، فضیلت میبخشد.

ﷲ تعالی فرمود: خواهش ترا پذیرفتم، زیرا من بالایت نظر لطف و عنایت دارم و تو منتخب خاص من هستی!